Święta Maria Franciszka Kozłowska (Feliksa Magdalena Kozłowska) zwana Mateczką urodziła się 27 sierpnia 1862 roku w Wielicznej koło Węgrowa. W 21 roku życia wstąpiła do ukrytego Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących (znanego jako „Przytulisko”), gdzie pracowała wśród chorych. Następnie wyjechała do Płocka i na polecenie spowiednika - ojca Honorata Koźmińskiego dnia 8 września 1887 rok założyła ukryte Zgromadzenie Sióstr Ubogich świętej Klary, które później przybrało nazwę Zgromadzenia Sióstr Mariawitek. Dnia 2 sierpnia 1893 roku Maria Franciszka Kozłowska otrzymała od Boga objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, w których miała ukazany pogrążony w grzechach świat, odstępstwo od Boga, upadek duchowieństwa, oraz grożącą światu karę Bożą. Widziała Miłosierdzie, które jest Bożym ratunkiem dla świata, a mianowicie część Przenajświętszego Sakramentu i Nieustająca Pomoc Maryi. Otrzymała również polecenie założenia Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, którzy będą orędownikami Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. Zgodnie z poleceniem, danym przez Boga święta założyła ukryte zgromadzenie kapłanów, które przez pierwsze lata rozwijało się spokojnie. W 1903 Maria Franciszka wraz ze związanymi z nią kapłanami rozpoczęła starania o zatwierdzenie przez władze kościelne Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. W styczniu przesłała spisane przez siebie objawienia biskupom diecezji, w których kapłani mariawici posługiwali. W związku z brakiem przychylności polskich hierarchów mariawici wraz z Mateczką odbyli audiencję u papieża Piusa X, prosząc o legalizację zgromadzenia. Starania mariawitów skończyły się fiaskiem, gdyż władze w Watykanie nie odrzuciły objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. 31 grudnia 1906 roku Maria Franciszka Kozłowska została imiennie ekskomunikowana z Kościoła rzymskokatolickiego. Po klątwie papieskiej Mateczka wraz z mariawitami doznała wielkim prześladowań oraz zniesławień.

W niezależnym Kościele Mariawitów Mateczka była nadal Przełożoną Sióstr, jak również duchową mistrzynią dla kapłanów. W latach 1911–1914 z inicjatywy Marii Franciszki wybudowano w Płocku katedrę wraz z klasztorem, którą w 1918 roku Pan Jezus nazwał Świątynią Miłosierdzia i Miłości.

Święta Maria Franciszka była kobietą bardzo wykształconą, jak na przełom XIX i XX wieku. Skończyła Gimnazjum żeńskie, znała kilka języków, a także grała na instrumencie. W postawie cechowała świętą niezwykła pokora, lecz była kobietą przełomu, która stała się reformatorką Kościoła i założycielką nowego ruchu religijnego Pozostawiła po sobie bogatą spuściznę pisarską. Święta Maria Franciszka Kozłowska jest dla mariawitów wielkim autorytetem w dziedzinie duchowości i mistyki. Objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia są podstawą istnienia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.